September 25, 1476

Francesco Raimondo to Johannes Hinderbach

Copy: Archivio di Stato di Trento, Archivio Principesco-vescovile, Sezione latina, capsa 69, n. 74a, cc 12v-13v. Paper quire in good conditions copied by the episcopal secretary Giovanni Verber.

Reverendissimo Patri ac Domino Iohanni Dei et Apostolice Sedis gratia episcopo ac Domino Tridentino dignissimo sibique in Christo colendissimo, Eiusdem Reverendissime Dominationis in Christo devotus filius et orator frater Franciscus Raymundo Ordinis Minorum provincie Sancti Antonii vicarius immeritus.

Reverendissime presul ac Domine mihique in Christo colendissime Pater, debita ac filiali premissa commendatione, salutem plurimam in Eo qui est omnium salus.

Quanta sit Tue humanitatis et in me benivolentie amplitudo, et si multum ante hac experimento didicerim in presentiarum tamen id mihi evidentissime claruit ac perspectum est quandoquidem in litteris, quas nuper Reverendissima Dominatio Tua ad ferventissimum evangelice veritatis preconem et mihi karissimum patrem fratrem Michaelem de Mediolano dedit, tam amariter tanquam | familiariter mei memoriam fecit. Parum quidem visum est quod me presentem ac coram positum tanta affabilitate, tanta dulcedine, et quod ad tuam humanitatem vel potius pietatem attinet veneratione publice ac privatam sis prosecutus, nisi ad ipsum nunc in absentem ac longa terrarum intercapedine disiunctum, non solum renovares, verum etiam amplificares atque, ut ita dixerim, cumulares. Sed nihil profecto mirum quom ea sit vis amoris ac verae et sincere karitatis, ut non corporem divellatur absentia, non minuatur intervallo locorum, non denique diuturnitate temporum oblivioni tradatur perspexi, Pater amplissime ac Domine percolende, litteras ipsas summa alacritate animi ac veneratione digna contemplatus in eis quam pre se ferunt tuae humanitatis, affabilitatis, dilectionis abundantiam, quae quom omne meum excedat meritum superetque ac vincat meas in retribuendo debiles vires quas referre digne non valeo. Tuae Reverendae Dominationi gratias ago, nec desistam agere dum mihi fuerit vita comes, quin Ipsum Summum Optimumque bonorum omnium Auctorem Deum deprecabor, ut quod mihi deest ipse suppleat, et que in me benivolentie et caritatis premia digna ferat.

Audivi preterea prodigia magna que non cessat multiplicare Altissimus obtentu felicis illius innocentis et martyris beati Symonis et quidem de gloria Dei et dilucidatione veritatis, ut debeo, letor et ubi opportune possum, pro viri mea, ad id dare operam non desisto. Nam et Feltri et Tarvisii atque aliis in locis pluribus quod rei veritas exigit persuasi ostendique cyathum illum in quo ab impiis libatus fuit sanguis innoxius quem et apud me reservo pro magnis divitiis et ipso munere et muneris auctore dives.

Demum, in hac civitate Venetiarum, cum nonnullis primariis et clarissimis viris serio de hac ipsa re verba feci, qui omnes facile veritati assentiuntur. Verum, quomodo negotium est, id ad summi pontificis cognitionem deductum, et propterea | illustrissimum hoc dominum prestolatur. Exinde diffinitione omnes suspensis animis expectant et cupiunt veritatis seriem auctoritate pontificis approbari, tum demum et nos non solum privatis colloquiis ut nunc, sed in publicis ad populum predicationibus, prout cuique Deus presisterit gratiam libera voce proclamabimus ac, pro Dei gloria, eius mirabilia nota faciemus. Reliquum est, ut me Tue Reverendissime Dominationi quam commendatissimum reddam, ac ipsi me totum offeram atque tradam, quam Deus omnipotens felici et prospero in statu conservare dignetur.

Venetiis, in loco Sancti Francisci a Vinea, XXV septembris 1476.